مهدی اسکندری - استادیار گروه مهندسی برق و الکترونیک واحد ملایر ، دانشگاه آزاد اسلا می، ملایر، ایران

امروزه، به کارگیری پرنده های هدایت پذیر از دور یا هواپیماهای بدون سرنشین یا به اختصار پهپادهابا بهره گیری از فناوری های مختلف کنترل و مسیریابی و به دلیل دقت و قدرت مانور با و هزینه نسبتاکم، در بسیاری از کاربردهای نظامی و غیرنظامی گسترش یافته است . این کاربردها شامل تصویربرداریهوایی، تحویل و ارسال کالا ، کشاورزی، کاربردهای نظارتی و امنیتی، بازرسی از زیرساخت ها، کاربردهایعلمی و تحقیقاتی، نظارت بر محیط زیست، ناوبری هوایی و دریایی، سنجش از دور و ... است. در کاربردهاینظامی و نظارتی، قابلیت های رادارگریزی و مقابله با جنگ الکترونیک اهمیت بالایی دارد ؛ به نحوی کهفن آوری پنهان کاری و یا اختفا در طراحی این افزاره ها بسیار حیاتی است. در این مقاله، به بررسی روش هایمختلف افزایش قدرت اختفا و رادارگریزی و نقش مواد جاذب الکترومغناطیسی در طراحی بدنه پهپادها ،پرداخته خواهد شد.

پهپاد، فن آوری پنهان کاری، سطح مقطع راداری، مواد جاذب الکترومغناطیس