الهه امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
محمد علی تاجیک قنبری - عضو هیئت علمی گروه بیماری شناسی گیاهی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طی
نادر حسن زاده - عضو هیئت علمی گروه بیماری شناسی گیاهی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و

بلاست ناشی از Pyricularia grisea مهمترین بیماری قارچی برنج است. در این تحقیق قابلیت بیوکنترلی Streptomyces clavuligerus جهت کاربرد در کنترل بیولوژیک بیماری بلاست مورد ارزیابی قرار گرفت. در مرداد 1389 از مزارع برنج در مناطق مختلف استان مازندرا نمونه هایی از بیماری بلاست روی برگ و خوشه برنج جمع آوری و بیمارگر جداسازی گردید. S. clavuligerus در تولید ماده ضد قارچی علیه P. grisea در روشهای دیسک آگار و نشت از چاهک در آگار توا بیوکنترلی بالایی از خود نشا داد. نتایج نشا میدهد ماده فعال در عصاره خشک S. clavuligerus در حلالهای قطأی قابل حل بوده و حداقل غلوت بازدارنده از رشد با استفاده از حلالیت ماده خشک عصاره در حلال دیمتیل سولفوکساید و متانول 3،125mg/ml مشخص گردید.ماندگاری ماده موثر در محیط در حالت محلول در آب مقطر استریل علیه بیمارگر حدود 6 ماه تعیین شد. عصاره خام تا دمای 100 درجه سانتیگراد فعال بوده و در درجه حرارتهای بالاتر فعالیت بازدارندگی علیه قارچ مذکور کاهک مییابد. آزمایشات گلشانهای نیز موید فعالیت بیوکنترلی بالای S. clavuligerus علیه بیمارگر مورد بررسی میباشد.

بلاست، حداقل غلظت بازدارنده از رشد،کنترل بیولوژیک، ماندگاری ماده موثر در محیط، Streptomyces clavuligerus