فاطمه سلیمانی - کارشناسی علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی

اختلال طیف اوتیسم یا Autism spectrum disorder (ASD)، اختلالی عصبی _رشدی است که در سه سال اول زندگی کودک پدیدار می شود. کودکان دارای اختلال طیف اتیسم ((ASD، دارای طیف گسترده ای از مشکلات و اختلالات می باشند که یکی از شایع ترین مشکلات در این کودکان، مشکلات گفتار و زبان می باشد. این اختلال، یکی از مهم ترین اختلالهایی است که بر رشد اجتماعی کودکان و توانایی های آنها در تعاملات اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران تاثیر می گذارد. مشکلات ناشی از عدم درک معنای کلام، یکی از شاخصه های اصلی آنان است . همچنین ممکن است کودک توانایی کلامی برای برقراری ارتباط مناسب را نداشته باشد. به طور خلاصه ، حیطه های زبانی دچار مشکل در این کودکان، حیطه های »کاربردشناسی « و تا حدی »معنی شناسی « گزارش شده است . در این مقاله ، مشکلات کاربرد زبان در موقعیت های اجتماعی ای که کودکان مبتلا به اتیسم ، با آنها مواجه هستند توصیف می شود. در این باره نیز بحث خواهد شد که چگونگی رشد شناختی و فراگیری زبان شیوههایی را شکل می دهند که در سالهای میانی دوران کودکی ، تعامل اجتماعی در کودکان دارای رشد طبیعی در مقایسه با کودکان اتیسم تفاوت دارد.

تعلیم و تربیت ، کاربرد زبان، کودکان اتیسم