زهره محمدعلی پور - دکتری تخصصی رشته مشاوره

با توجه به نقش خودکارآمدی، انتظارات پیامد و منبع کنترل در برخورد دانشجویان با چالش ها و فشارهای دوران تحصیل ، ارائه راهکارهایی برای بهبود این تعیین کننده های فردی-آموزشی اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش تغییرات سبک زندگی بر خودکارآمدی دانشجویان بود. تحقیق حاضر مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش ، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. نمونه این مطالعه ۶۰ دانشجوی داوطلب و واجد شرایط ورود به پژوهش بود که با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (آموزش تغییرات سبک زندگی ) و یک گروه گواه (هر گروه ۲۰ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس خودکارآمدی عمومی (شوارزر و جروسلم ، ۱۹۹۵) بود.برای گروه آزمایشی اول ، آموزش تغییرات سبک زندگی (فن پی ، ۲۰۱۸) در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برگزار گردید، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس و در نظر گرفتن سطح معناداری ۰۵/۰α= در نرم افزار SPSS۲۴ تحلیل شد. پس از کنترل اثر پیش آزمون نتایج نشان داد، تفاوت دو گروه ( گروه آزمایش و یک گروه گواه ) در پس آزمون متغیر خودکارآمدی، معنادار بود (۰۰۱/۰.(p< همچنین ، تفاوت بین گروه های آزمایشی با گروه گواه در این متغیرها معنادار بود (۰۰۱/۰ .(p< تفاوت بین گروه های درمان در متغیرهای خودکارآمدی (۰۰۱/۰p< نیز معنا دار بود. براساس یافته های پژوهش ، آموزش تغییرات سبک زندگی بر ارتقاء سلامت دانشجویان و بهبود خودکارآمدی، آنان اثربخش اند؛

آموزش تغییرات سبک زندگی ، ، خودکارآمدی ، دانشجویان