فرامرز یعقوبی - کارشناسی ارشد جامعه شناسی

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر آموزش غیرحضوری در دوران کرونا بر کیفیت زندگی معلمان انجام شده است . برای جمع آوری اطلاعات از ابزارپرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل معلمان شاغل در شهرستان درمیان است که ۲۹۳نفر از آنها به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند . روش مورد استفاده در این پژوهش مبتنی بر روش پیمایشی بود که از دیدگاههای افراد متخصص برای جمع آوری دادهها استفاده شد که مبتنی بر پارادیم کمی گرایی و اثباتگرایی بود. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از شاخص های آمار توصیفی و روشهای تحلیل همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که متغیرهای تدریس در منزل، استفاده زیاد از گوشی و کامپیوتر، کاهش تعاملات بین فردی در محیط کار، نبود اوقات فراغت کافی ، مشکلات شبکه شاد و تهیه ابزار فناورانه با کیفیت زندگی رابطه منفی و معناداری دارند. در مقابل ، بین توسعه حرفه ای و شغلی و کیفیت زندگی رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. بعلاوه نتایج آزمون رگرسیون چند متغیره برای بررسی اثر همزمان ابعاد آموزش غیر حضوری بر کیفیت زندگی نشان داد که مقدار ضریب همبستگی ابعاد آموزش غیر حضوری بر کیفیت زندگی معلمان ۸۲۹.۰- است . پس می توان نتیجه گرفت رابطه بین آموزش غیر حضوری و کیفیت زندگی معلمان منفی است و تقریبا ۶۹ درصد از تغییرات متغیر کیفیت زندگی توسط ابعاد آموزش غیر حضوری تبیین می شود. به علاوه، مطابق نتایج ، مقدار ضریب تاثیر برای تمامی متغیرهای مستقل به استثنای دو متغیر نبود اوقات فراغت کافی و تهیه ابزار فناورانه در سطح ۵ درصد معنادار است . به طوری که متغیرهای استفاده زیاد از گوشی و کامپیوتر، مشکلات شبکه شاد و توسعه حرفه ای و شغلی بیش ترین تاثیر را بر کیفیت زندگی معلمان دارند. با توجه به نتایج میتوان گفت کیفیت زندگی معلمان به میزان زیادی در دوران کرونا تحت تاثیر تدریس غیر حضوری قرار گرفته است که پیشنهاد می شود برای مواجه با مشکلات مشابه برنامه ریزی های دقیق و جامعی صورت گیرد.

آموزش غیر حضوری ، کیفیت زندگی ، معلمان، کرونا، درمیان.