علی اکبر جمالی - تهران- بزرگراه بابایی- دانشگاه امام حسین(ع)- دانشکده فنی و مهندسی

حجم روز افزون ضایعات پلیمری و مخاطرات آن‏ها از مهمترین معضلات و پیامدهای صنعت و محصولات نفتی بوده که به مساله روز جهانی مبدل شده است. همچنین صدمات و آلودگی‏های جبران‏ناپذیر ناشی از دفن، سوزاندن یا رهاسازی زباله‎های پلاستیکی، اهمیت بازیافت را بیش از پیش جلوه‎گر می‏سازد. با عمل بازیابی و بعضاً اعمال شیوه‏های امحاء پیرولیزی پسماندهای پلیمری و پلاستیکی به کمک سامانه‏های پیشرفته احتراقی علاوه بر کاهش آلودگی محیط زیست، ضمن برگشت مواد و بازتولید انرژی و تزریق آن به چرخه مصرف پتانسیل درآمدزایی قابل توجهی را عرضه می‏کند. گرچه روش‏های بازیابی به سه‏دسته عمده بازیافت مکانیکی، شیمیایی و نیز تولید انرژی الکتریکی و گرمایی تقسیم می‏شوند و تنها به عنوان نمونه در مورد پت انواع روش‏های هیدرولیز، الکلیز، آمینولیز... وجود دارد. اما آنچه در این مقاله مطرح است، پیرولیز ضایعات در محمل‏های مربوطه و ارائه برخی پیشنهادات می‏باشد. اولویت در مدیریت زباله‏های پلیمری و پلاستیکی مصرف دوباره، بازیافت مکانیکی، بازیافت شیمیایی، امکان حداکثر بازیافت انرژی به کمک سامانه‏های پیرولیزی و کوره‏های مرتبط و متعاقباً دسترسی به شیوه و روش صحیح دفن کردن آنها می‏باشد. در این کار با بررسی پارامترهای عملیاتی، برخی پدیده‏های فیزیکی و شیمیایی داخل رآکتور، نواحی مختلف و رژیم های ممکن سیالیت مورد بررسی قرار می‏گیرد و در نهایت مطابق سیالیت، برخی جنبه‏های طراحی هیدرودینامیکی معرفی می‏گردد.