هانیه کیاحسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی ، گروه علوم تربیتی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن ، معاون آموزشی مقطع ابتدایی ، آموزش و پرورش تنکابن
سحر شمسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی ، گروه علوم تربیتی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن ، معاون آموزشی مقطع ابتدایی ، آموزش و پرورش تنکابن

امروزه دانش آموزان ابتدایی بر اثر دلایل مختلفی از قبیل تبعیض و تفاوت میان دانش آموزان، ترس و دلهره، مورد خشم وخشونت قرار گرفتن ، خورد شدن شخصیت دانش آموزان در جمع ، اجازه ی اظهارنظر، بیان وجود، حرف زدن، بحث و مشارکت دانش آموزان، نبود فضای عاطفی امن و آرامش در کلاس، تهدید و تحقیر شدن دانش آموزان و معلم محور بودن کلاس دچار فشارهای روانی مختلفی می شوند؛ و مشکلات متفاوت روحی و جسمی در دانش آموزان را سبب می شوند که یکی از مسائلی که در این باب بیشتر به چشم می خورد ناخن جویدن ( اونیکوپاژی ) اکثر آنها می باشد. جویدن ناخن یکی از عادات کودکان است که والدین را بسیار ناراحت و کلافه می کند . تحقیقات نشان می دهد که تقریبا ۳۸ درصد کودکان ۶ ۴ ساله ناخن هایشان را می جوند.این عادت تا ۱۰ سالگی به اوج خود می رسد و در مواردی تا ۶۰ درصد کودکان افزایش می یابد. همچنین بیشترین میزان ناخن جویدن در پسران ۱۴ ۱۳ ساله است . ناخن جویدن در دختران حدود ۱۱ سالگی به بیشترین حد خود می رسد. جالب این که تقریبا ۲۰ درصد نوجوانان کماکان درگیر این مشکل هستند و ۲۰ درصد این عده نیز تا بزرگسالی عادت ناخن جویدن را حفظ می کنند.هدف از انجام این پژوهش بررسی مشکل ناخن جویدن (اونیکوپاژی ) در دانش آموزان مقطع ابتدایی و ارائه راهکارهای عملیاتی و نظریاتی و روش تحقیق انتخاب شده روش کتابخانه ای می باشد که از مقالات معتبر و کتب گوناگون استفاده شده است .

ناخن جویدن، اونیکوپاژی ، دانش آموزان، راهکار