ارسلان سبزی - کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه پیام نور قم، ایران
نسرین یوسفی - کارشناسی حقوق، دانشگاه پیام نور جهرم، ایران
نرجس صفرزاده جهرمی - کارشناس زمین شناسی، دانشگاه پیام نور اوز، ایران

کسب مهارت های اجتماعی یکی از عناصر اجتماعی شدن انسان در همهی فرهنگها میباشد. مهارت های اجتماعی به رفتارهای آموخته شده و مورد قبول جامعه اطلاق میشود که شخص میتواند با دیگران به نحوی ارتباط متقابل بر قرار کند که باعث بروز پاسخهای مثبت و هم چنین مانع بروز از پاسخهای منفی گردد. پس به طور کلی مهارتهای اجتماعی به آن دسته از مهارتهایی گفته میشود که ما در تعاملات میان فردی خود به کار میبریم. لذا از طریق ارتباط با دیگران و ارتباط اجتماعی است که میتوانیم با دیگران تعامل داشته و رفتارها، مهارتها و تواناییهای لازم برای زندگی را کسب کنیم. خانواده اولین نهاد اجتماعی است که کودک، اولین سالهای عمر خود و هم چنین بیشترین زمان عمر خود را درآن سپری میکند و بیشترین اثر پذیری را از والدین و اعضای خانواده ی خود در زمینه ی رشد و تربیت اجتماعی دارد. و به عنوان کوچک ترین واحد اجتماعی، نقش مهمی در تربیت اجتماعی و جامعه پذیری فرد دارد به طوری که یکی از وظایف والدین در تربیت فرزندان و نسل آینده توجه به تربیت اجتماعی آنان است تا استعدادها و توانایی های آنان در عرصه ی حیات اجتماعی شکوفا شود و بتواند به صورت فعال و موفق در زندگی جمعی حضور یابد. به تعبیر دیگری تربیت اجتماعی و جامعه پذیر شدن یکی از حقوقی است که فرزندان بر عهده ی والدین خود دارند. بنابراین لازم است که دولت در زمینه ی آموزش و کسب مهارت های اجتماعی از طریق خانواده مطلوب ترین برنامه ریزی وبیشترین سرمایه گذاری خود را صرف آموزش های خانواده جهت آگاهی دادن درباره مهارت اجتماعی و اهمیت و ضرورت شناخت آنها نمایید. و با ایجاد مراکزی جهت آموزش مهارت های اجتماعی به خانواده ها به وسیله ی آموزش و پرورش، مراکز فرهنگی و تفریحی شهرداری ها، فرهنگ و ارشاد و. . . ، به طور کلی نهادها و ارگان هایی که به نوعی با خانواده ها ارتباط داشته و محیط های کوچک سازمانی که روابط میان فردی و تعاملات اجتماعی در آن وجود دارد.

مهارت اجتماعی، خانواده، دانش آموزان