فریده فلاحت گر - دانشجوی دکتری تکنولوژی فراورده های شیلاتی دانشگاه گیلان

بسته بندی غذایی، کاربرد قابل توجه مواد مختلف به منظور بسته بندی است که از این میان پلاستیک ها بیشترین مصرف را داشته و از نظر اهمیت در رتبه دوم قرار دارند. بنابراین توسعه بیوپلیمرها برای کاربردهای غذایی حایز اهمیت هستند. اگرچه تعدادی بیوپلیمر به منظور کاربردهای مختلف در دسترس هستند ولی دارای اشکالاتی بوده و ویژگیهای عملکردی آن ها هم باید متناسب با نیازهای بسته بندی مواد غذایی باشد. ثابت شده گنجاندن پرکننده های (Filler) میکرو و نانو در ماتریس پلیمرهای زیستی یک روش دیگر به منظور بهبود خواص حفاظتی و میکانیکی آنهاست. پلیمرها تشکیل یک ماتریس پیوسته را در داخل کامپوزیت داده در حالیکه توزیع فاز پخش کننده منجر به اصلاح مثبت ویژگی های عملکردی در آن ها می شود. انواع مختلفی از پرکننده ها به منظور اصلاح ویژگی های عملکردی اجزای مواد و برهمکنش بین ماتریس و پرکننده استفاده شده است. اندازه ذره، توزیع این ذرات، ماهیت شیمیایی پرکننده ها از عوامل کلیدی در تعیین ویژگی های نهایی کامپوزیت ها هستند. به طور کلی فرایندهای ترمودینامیکی با استفاده از نیروهای برشی و دماهای زیاد در مدت زمان مورد نظر می بایست باعث توزیع مناسبی از پرکننده ها در داخل ماتریس پلیمری شود. در این فصل به طور خلاصه به بررسی انواع مختلفی از پرکننده های مورد استفاده در کامپوزیت های بیوپلیمری، ویژگی های سطحی و تغییرات ایجاد شده به وسیله پرکننده ها بر روی خواص میکانیکی، حفاظتی و حرارتی پرداخته ایم. میکرو و نانو کامپوزیت ها به منظور کاربردهای بسته بندی مواد غذایی مورد بحث قرار گرفته است. روش های فراوری، فرمولاسیون و ساختار نهایی مواد همچنین تاثیر پرکننده ها بر روی رفتارهای زیست تخریب پذیر بودن کامپوزیت ها مورد بررسی قرار گرفته است

زیست تخریب پذیر، ویژگی های عملکردی میکرو و نانو کامپوزیت ها، فرایندهای ترمودینامیکی