امیرمحمد سعیدی ملکی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان علامه امینی تبریز
بهنام زارعان - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان علامه امینی تبریز

این مقاله با هدف بررسی تاثیر بازی بر روانشناسی شخصیت و افزایش خلاقیت کودکان گردآوری شدهاست. موضوع بازی و تاثیرات آن بر خلاقیت کودکان یکی از مباحثی است که در سالهای اخیر موردتوجه بسیاری از محققان قرار گرفتهاست. روشی که در این مقاله مورد استفاده قرار گرفته است روش توصیفی میباشد. در این مقاله ضمن تعریف بازی، بازیدرمانگر و خلاقیت، به شرح انواع بازی، وسایل و محدودیتها و تاثیر آنها بر رشد خلاقیت کودکان و نقش خانواده ها در این امر میپردازیم.در پایان مقاله به این نتیجه رسیده شدهاست که بازی موجب ارتباط کودک با محیط بیرون میشود و دنیای اجتماعی او را گسترش داده و موجب شکوفایی استعدادهای نهفته و بروز خلاقیت میشود. همکاری، همیاری و مشارکت کودک توسعه مییابد. بازی فقط عامل تخلیه انرژی کودک، اتلاف وقت و یا جلوگیری از شلوغی او نیست بلکه فایده های خیلی زیادی در سلامت روان و رشد تفکر، تخیل، دقت و خلاقیت کودکان دارد.دروازه یادگیری، بازی کردن است؛ بازی کردن تخیل را افزایش میدهد و کودک را در هماهنگکردن با دیگران و توانایی حل مسئله کمک میکند. بازیهای خلاق به کودک فرصت میدهد تا برای حل مسائل از قوه تخیل و خلاقیت خود استفاده نماید؛ آن را رشد دهد و تقویت کند. بازی به عنوان مهمترین شکل فعالیت کودکان در سنین پیشدبستانی میتواند بر رشد و شکوفایی کودک در همه زمینه های اجتماعی، عاطفی، عقلانی و بالخص شخصیت او موثر باشد.

بازی درمانی، روانشناسی شخصیت ، خلاقیت، تخیل، حل مسئله.