صدف قربان پور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز

آموزش در دوران اولیه کودکی مورد توجه و علاقه طیف وسیعی از صاحب نظران تعلیم و تربیت، جامعه شناسان، روانشناسان، فلاسفه، فیزیولوژیست ها و سرانجام بسیاری از دست اندرکاران حرفه های گوناگون بوده است. در ایران نیز صاحب نظران متعددی به این موضوع پرداخته اند و یکی از اسناد بالادستی که در این رابطه ارائه شده است، سند تحول بنیادین می باشد که چشم اندازه ۲۰ ساله نسبت به آموزش و پرورش کودکان دارد. برای نیل به اهدافی همچون تربیت باور عمیق به اسلام و اندیشه ها و ارزش های والا و نهایت دستیابی به چشم اندازه و اهداف تعلیم و تربیت در افق ۱۴۰۴ طراحی شده است. هدف پژوهش حاضر آن است تا به بررسی میزان دستیابی اهداف این سند در سال های پایانی اجرایی آن بپردازد تا بتواند مشکلات آن را ریشه یابی و با ارائه پیشنهاداتی به بهبود عملکرد آن کمک کند. روش تحقیق پژوهش حاضر، شیوه کیفی با رویکرد پدیدار شناساسی است. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه سازمان یافته استفاده شد که مجموعا۱۵ مصاحبه انجام شده است. جامعه آماری آن معلمان با سابقه آموزش و پرورش و اساتید دانشگاه می باشند.

کودکان، سند تحول بنیادین، پیش دبستان، دبستان.