مجتبی ابراهیم بای سلامی - دانشجوی دکترای مهندسی عمران گرایش مدیریت ساخت، شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان

صنعت فولاد، سنگ بنای زیرساخت های مدرن و توسعه اقتصادی، مدت هاست که محرک حیاتی رشد و صنعتی شدن می باشد. با این حال، شهرت این صنعت با هزینه زیست محیطی قابل توجهی همراه است که در درجه اول به انتشار قابل توجه CO۲ نسبت داده می شود. در سال های اخیر، مفهوم فولاد سبز به عنوان یک مسیر امیدوارکننده برای کاهش اثرات زیست محیطی صنعت فولاد پدیدار شده است. فولاد سبز شامل تولید فولاد بدون استفاده از سوخت های فسیلی است. این کار را می توان با استفاده از منابع انرژی کم کربن مانند هیدروژن، گازی شدن زغال سنگ یا الکتریسیته به جای مسیر سنتی تولید کربن فشرده نیروگاه های زغال سنگ انجام داد. فولاد سبز که با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و هیدروژن تولید می شود، یک راه امیدوارکننده برای کربن زدایی تولید فولاد و گسترش صنعت هیدروژن است. ایران که دارای منابع تجدیدپذیر فراوان و ذخایر سنگ آهن است، در موقعیت ایده آلی برای حمایت از این فناوری دوست دار محیط زیست قرار دارد. تولید فولاد سبز از نظر زیست محیطی و اقتصادی دارای چالش های مهمی نیز می باشد که در این تحقیق بررسی شده است. فولاد سبز تولید خود را در اولین کارخانه فولاد سبز اروپا در شمال سوئد آغاز کرده است. از روش های تولید فولاد سبز استفاده از هیدروژن برای واکنش با سنگ آهن و تولید بخار آب یا بازیافت مواد خام است. نتایج تحقیقات نشان داد که استفاده از فولاد سبز علی رغم چالش هایی که دارد به کاهش انتشار گاز CO۲ کمک می کند و از نظر اقتصادی نسبت به فولاد معمولی به صرفه تر است.

فولاد سبز، اثرات زیست محیطی، انرژی های تجدید پذیر