پریسا حاجی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد شیمی، بخش شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
محدثه شهابی نژاد - استاد شیمی، بخش شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
حسن شیبانی - استاد شیمی، بخش شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

تصفیه فاضلاب یکی از بزرگترین چالش هایی است که در سراسر جهان وجود دارد و باید بر آن غلبه کرد. نمک ها، آنتی بیوتیک ها ، فلزات سنگین، آفت کشها، داروهای ضد ویروسی و رنگ ها عمده ترین آلاینده های زیست محیطی هستند که در طول دهه های گذشته افزایش یافته اند. آنتی بیوتیک ها از رایج ترین انواع مواد دارویی هستند که در سراسر جهان استفاده می شوند از این رو با توجه به پیشرفت های صورت گرفته در زمینه آنتی بیوتیک ها و تولید مقادیر زیادی از آن ها یکی از منابع اصلی آلودگی محیط زیست محسوب می شوند. بنابراین حذف آنتی بیوتیک ها از فاضلاب یک چالش مهم در تصفیه فاضلاب است. رایج ترین روشهای مرسوم برای حذف آلاینده های گفته شده از محیط های آبی عبارتند از: رسوب شیمیایی ،تبادل یونی،اسمز معکوس،روش های الکتروشیمیایی... و در نهایت فرایند جذب. بعنوان بهترین تکنیک برای حذف طیف گسترده ای از آلاینده ها به عنوان یک فرایند سریع و کم هزینه مورد استفاده قرار میگیرد (Gupta,۲۰۱۲) در این کار تحقیقاتی، استفاده از جاذب بیوچار به علت دارا بودن گروه های عاملی متفاوت، غیر سمی و مقرون به صرفه بودن ، دسترسی آسان و... کاندید مناسبی برای تصفیه آب و حذف آلاینده های دارویی می باشد. از این رو در مطالعه حاضر ساخت کامپوزیت های جدید بر پایه بیوچار و اصلاح و تقویت آنها توسط این گروه تحقیقاتی ،جهت حذف دو نوع آلاینده یعنی آنتی بیوتیک ها ی سفالکسین و آموکسی سیلین مورد مطالعه قرار گرفت و در نهایت توانایی این جاذب در حذف این آلاینده ها بررسی شد.

تصفیه آب، بیوچار، کامپوزیت بیوچار، آلاینده های دارویی، جاذب