بررسی افزایش ظرفیت تولید فولاد با استفاده از شبیه سازی در مجتمع فولاد مبارکه اصفهان

فرآیندهای لجستیکی، آماده سازی و اصلاح 1 در اکثر صنایع فولاد بسیار پیچیده می باشد [.1] به منظور انجام عملیات نوردگرم در صنایع فولاد، پس از انجام عملیات ریخته گری تختال ها، فرآیند لجستیکی آماده سازی پیچیده ای به منظور سرد نمودن، رفع عیوب، انبار کردن و در نهایت ارسال به خط نورد گرم انجام می گیر . واضح است که توان و ظرفیت این واحد بر روی توان تولید کل مجموعه تأثیر دارد و عملکرد واحدهای فولادسازی و نوردگرم با عملکرد این واحد ارتباط تنگاتنگی دارد . به منظور افزایش ظرفیت تغذیة خط نورد گرم باید تمهیداتی در مورد افزایش ظرفیت انتقال تختال از فولادسازی به نورد گرم صورت پذیرد . برای اینکار دو سناریو وجود دارد 2] و [.3 سناریوی اول استفاده از تکنولوژی و مکانیزم Hot Charge می باشد . با استفاده از این مکانیزم تختال ها بدون آنکه سرد شوند و عملیات اصلاحی روی آنها انجام شود پس از تولید به خط نورد گرم منتقل می شوند . سناریوی دوم سیاست توسعة انبار کوره های پیشگرم نورد گرم می باشد که با استفاده از آن انتظار می رود سیکل برداشت و شارژ تختال در کوره های پیش گرم در انبار با سرعت بیشتر انجام پذیرد که این سناریو نیاز به سرمایه گذاری کمتری نسبت به سناریوی اول دارد از آنجاییکه درصدی از تختال ها که دارای کیفیت مناسب می باشند، جهت Hot Chargeمورد استفاده واقع می شوند، مدل شبیه سازی در راستای تصمیم سازی لازم در خصوص تعیین درصد ارسال تختال ها به HotCharge ، میزان امکانات و تجهیزات مورد نیاز، بررسی موقعیت های نصب تجهیزات و تعداد جرثقیل ها جهت استفادة بهینه، بکار گرفته شده است . همچنین به منظور تصمیم سازی بهینه در خصوص انتخاب سناریوها و تعیین میزان و محل نصب تجهیزات و ویژگی های آنها از مدل شبیه سازی استفاده می گردد

Keywords:

تولید فولاد , شبیه سازی , عملیات اصلاح , افزایش ظرفیت , تصمیم سازی