فاطمه محبوب - آموزگار مدرسه ی پسرانه فیض، بفروییه، میبد، یزد

خواندن و نوشتن دو مهارت اصلی زبانی است که تکمیل کننده مهارت های گوش دادن و صحبت کردن می باشد. اکثر مربیان تربیتی و اندیشمندان شناختی بر این باورند که مهارت های گوش کردن و صحبت کردن مقدمه خواندن و نوشتن می باشند و هرچه کودک یا فرد در مهارت گوش دادن و صحبت کردن ورزیده باشد برای خواندن و نوشتن مهیا تر است. این مهارت ها علاوه بر اینکه مهارت هایی شناختی می باشد، مهارتهای اجتماعی نیز تلقی می گرددند و شکل گیری و رشد اصولی آنها لازمه موفقیت در تعاملات اجتماعی و بر آوردن شایسته نیازهای دیگر است. نارسا خوانی مهترین عامل عدم موفقیت در مدرسه دانسته شده است. این مشکلات در واقع ساده ترین نشانه ای است که با کمک آن می توان شکست کودک را در بسیاری از زمینه های تحصیلی پیش بینی کرد. نارسا خوانی هنگامی رخ می دهد که مهارت های خواندن( مثل درک مطلب) توانایی عمومی خواندن در فرد بطور بارزی از میزانی که با توجه به توانایی هوشی اش پیش بینی می شود کمتر بوده و پذیرفته شده باشد که سایر شرایط مطلوبیت ساز یا تاثیرات محیطی در آن نقشی نداشته اند. در این مقاله سعی بر آنست تا مفهوم نارساخوانی و نارسا نویسی، تشخیص نارسا خوانی و نارسا نویسی، عوامل موثر در نارسا خوانی و نارسا نویسی، تشخیص نارسا خوانی و نارسا نویسی ، ویژگی های کودکان نارسا خوان، چگونگی ترمیم نارسا خوانی و نارسا نویسی، ویژگی های دانش آموزان مبتلا به نارسا نویسی و نارسا نویسی و در پایان پشنهاداتی در جهت بهبود آموزش و ارتقای کیفی برنامه درسی دوره ابتدائی در راستای علمی و کاربردی و توجه بیشتر به نارساخوانی و نارسا نویسی ارائه می شود.

نارساخوانی، نارسا نویسی، دوره ی ابتدائی، راهکار