سعید نصیری - کارشناسی ارشد، مشاور و روان شناس بالینی
صدیقه بیگدلی - دانشجوی کارشناسی فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه پیام نورمرکز همدان

اگرچه مفاهیمی مانند اعتیاد به تکنولوژی یا رایانه را شاتون در سال ۱۹۹۱م بررسی کرده بود، ولی اعتیاد به اینترنت اصطلاحی بود که چند سال بعد، اورلی (۱۹۹۶م ) گریفیث (۲۰۲۲م ) و یانگ (۱۹۹۶، ۱۹۹۸م ) رواج دادند. تشخیص صحیح این نوع اعتیاد، بسیار دشوار است ؛ به گونه ای که در ویرایش چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی ، هنوز اختلالی با این عنوان گنجانده نشده است . بیشترین استفاده کنندگان از اینترنت جوانان هستند و ۳۵درصد از آنهادر اتاق های چت ،۲۸ درصد برای بازی های رایانه ای ، ۳۰درصد برای چک کردن پست الکترونیکی و ۲۵ درصد نیز برای جستجودر شبکه جهانی هستند. گسترش اینترنت و شبکه های سایبر در جامعه موجب بروزفرصت هایی جهت افزایش آگاهی افراد و حتی اشتغال برای برخی از افراد شده است . ولی تهدیداتی نیز به همراه دارد .مثبت ترین پیامد آن رامیتوان تسهیل و تسریع ارتباطات و تبادل اطلاعات دانست .منفی ترین پیامد آن را می توان به خطر افتادن حریم خصوصی افراد ،منزوی شدن آنها و از هم پاشیدگی بنیان خانواده معرفی نمود. با ورودفناوری های جدید فرهنگی در صد سال اخیر ، از سوی ایرانیان شاهد مقاومت هایی بوده ایم ، ولی درباره اینترنت چنین مقاومت هایی دیده نشد؛زیرا اینترنت با کارکرد ها و ضرورت فرهنگی وارد نهاد های آموزشی شد و به نوعی قداست و حرمت یافت و لزوم دسترسی به اینترنت و بهره مندی از آن در محیط های آموزشی و خانواده ، به مجوز خاصی نیاز نداشت .

اعتیاد به اینترنت ، خلاقیت ، خودکارامدی .