بابک بابائی - استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
مصطفی حسین پور - استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.

نوع رقم، مدیریت زراعی، بیماری های خاکزی، شرایط زیست محیطی، نحوه سرزنی و مدت سیلو از عوامل موثر بر عملکرد، عیار و راندمان استحصال شکر از چغندرقند می باشند. این گزارش با هدف مقایسه اطلاعات بهره برداری کارخانه های قند شکر کشور برای دو سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰تنظیم گردید. بررسی آمار بهره برداری کارخانه های قند شکر کشور در سال ۱۴۰۰ نشان از تولید ۱۴۶۱۹۶۵ تن شکر دارد که ۸۸۱۴۸۰ تن (۶۰/۳ درصد) آن از چغندرقند و ۵۸۰۴۶۵ تن بقیه (۳۹/۷ درصد) از نیشکر می باشد. در مقایسه با تولید ۱۶۰۲۶۳۹ تن شکر در سال ۱۳۹۹ که ۷۶۷۰۴۷ تن آن از چغندر قند (۴۷/۹ درصد) و مابقی ۸۳۵۵۹۲ تن (۵۲/۱ درصد) از نیشکر است حدود ۸/۸ درصد کاهش تولید مشاهده می شود. این درحالی است که تولید شکر از چغندرقند در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۹ حدود ۱۲/۴ درصد افزایش داشته و سطح زیرکشت آن در سال ۱۴۰۰ در دوکشت بهاره و پاییزه با سطح سبز ۱۲۱۸۱۳ هکتار در مقایسه با سال ۱۳۹۹ حدود ۱۳/۴ درصد افزایش نشان می دهد. اما میانگین عیار و راندمان استحصال در سال ۱۴۰۰ به ترتیب با مقدار ۱۶/۳۵ و ۸۰/۵۳ درصد در مقایسه با سال ۱۳۹۹ به ترتیب ۰/۶ و ۱/۴۷ درصد کاهش نشان می دهد که می تواند در اثر نحوه ناقص سرزنی و مدت نگه داری چغندرقند در سیلوی کارخانه های قند باشد.

شکر, چغندرقند, راندمان استحصال