بررسی عوامل موثر بر هماهنگی بین سازمان های اجرائی درگیر در مدیریت بحران های طبیعی در استان خراسان جنوبی

هماهنگی یکی از مسایل و چالش های بزرگ مدیریت بحران است که رعایت آن در تمام مراحل مدیریت بحران الزامی است. متاسفانه کشور ما علی رغم دارا بودن مقام ششم جهان در بروز حوادث و سوانح خصوصا زلزله، از چالش عدم هماهنگی به هنگام وقوع بحران ها، خصوصا بحران های طبیعی رنج می برد. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر بر هماهنگی دستگاه های اجرایی درگیر در مدیریت بحران های طبیعی است. این تحقیق از نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی و روش آن توصیفی– همبستگی است. جامعه آماری نیز، شامل 100 نفر از مدیران سازمان های اجرائی درگیر در مدیریت بحران های طبیعی در استان خراسان جنوبی است، که از میان آن ها، نمونه ای به حجم 80 نفر انتخاب گردید. جهت گردآوری داده ها نیز از پرسشنامه های محقق ساخته، استفاده شد. یافته ها نشان داد: بین شفاف نمودن شرح وظایف سازمان های درگیر در مدیریت بحران، برگزاری مانورهای آمادگی قبل از وقوع بحران، ایجاد ساختار سازمانی منعطف، و توان مدیریتی اداره کل مدیریت بحران، و ایجاد هماهنگی بین دستگاه های اجرایی استان رابطه معنی داری وجود دارد(05/0>P). همچنین عامل: وجود تمایل در سازمان ها به انجام کار گروهی، بر ایجاد هماهنگی بین دستگاه های اجرایی استان موثر نیست و سایر عوامل، شامل: وجود مراکز ارتباطات مناسب، وجود روندی نظام مند و عدم وقفه در امور با تغییرات مدیریتی، حضور به موقع سازمان ها هنگام بحران، استفاده بهینه از منابع و جلوگیری از اتلاف آن ها، و عدم موازی کاری در سازمان ها، بر ایجاد هماهنگی بین دستگاه های اجرایی استان موثر هستند.

Keywords:

هماهنگی , سازمان های اجرایی , موثر , مدیریت بحران