بهروز خرام - دانشجوی دکتری دانشگاه بوعلی سینا همدان
عظیمه سادات خاکباز - استادیار دانشگاه بوعلی سینا همدان
محمدرضا یوسف زاده چوسری - استاد دانشگاه بوعلی سینا همدان

در این پژوهش ، تجربه زیسته نومعلمان ابتدایی درباره انواع ارتباط موثر در فرایند تدریس و فرایند یادگیری این دانش موردبررسی قرار گرفته است . پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی و با روش پدیدارشناسی توصیفی اجرا و از مصاحبه نیمه ساختاریافته برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است . جامعه اطلاعاتی شامل نومعلمانی است که دوره چهارساله تربیت معلم را گذرانده و کمتر از پنج سال سابقه تدریس دارند. نمونه پژوهش شامل ۱۵ نفر از نومعلمان مذکور است که بر اساس منطق نمونه گیری در پژوهش های پدیدارشناسی به صورت هدفمند و با روش گلوله برفی انتخاب شدند. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش کدگذاری استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش ، از نظر نومعلمان ارتباط با خود، ارتباط با دانش آموزان ، ارتباط باوالدین ، ارتباط با همکاران و افراد بالادستی مهم ترین ابعاد ارتباطی موثر در فرایند تدریس هستند و دانش به وجود آمده در این زمینه ها در دوران دانش آموزی، دوره تربیت معلم و دوران معلمی به دست آمده است . همچنین نتایج پژوهش نشان داد که دانش یاد گرفته شده در هر دوره با دوره بعدی متفاوت بوده و آموزش های قبل از خدمت نتوانسته اند تمام نیازهای ارتباطی نومعلمان را در محیط کار پاسخگو باشند.

نومعلم ، سال های آغازین تدریس ، دانش معلم ، ارتباط ، تدریس