علی اکبر افراسیاب پور - دانشیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
حانیه سعادت پور - کارشناسی ارشد ادبیات فارسی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.

در معنای هدف داری یا ارزشمندی یا ارزیابی کارکرد آن، بخشی از دغدغه های »معنای زندگی « پرسش ازاندیشمندان بوده است و در فلسفه ، این پرسش را درباره آفرینش و هستی مطرح کردهاند و زندگی انسان نیز آن را انگیزه ای برای ادامه زندگی به شمار آوردهاند .شاعران بزرگ از جمله اندیشمندانی هستند که با بیانی هنری و از دل برآمده، به این پرسش پاسخ دادهاند. در سبک هندی ، طالب آملی که در علم و ادب و هنر شاخص بوده است معنای زندگی را به شیوه خاصی دنبال نموده است که گویی از دو جنبه به هستی و زندگی می نگریسته است . با توجه به اعتقاد دینی خود و پایبندی به مذهب تشیع و گرایش های عرفانی ، به حکمت الهی و حاکمیت عدل او قائل است و با نگاهی خوشبینانه و امیدبخش ، معنایی متعالی و عاشقانه برای زندگی جستجو می کند و در عین حال از جنبه اینکه مهاجرت نموده و نابسامانی های سرزمین و مردم خود را دیده و شاهد بی عدالتی ها و ستم های اجتماعی بوده است با احساسات هنری خود به نوعی بدبینی و حتی بی معنایی در زندگی و هستی نزدیک می شود. در این مقاله تلاش می شود که هر دو جنبه فکری این شاعر و ادیب سبک هندی بررسی و تحلیل شود .

فلسفه آفرینش ، معنای زندگی ، یاس و امید، سبک هندی ، طالب آملی .