محمد یوسف پور گراکونی - کارشناس ارشد آموزش و ترویج کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار

با توجه به حجم بالای کاری مدیریت شهری و در راس آن شهرداری، بر کسی پوشیده نیست. اهمیت این موضوع زمانی آشکارتر می شود که بدانیم در حال حاضر، از دیدگاه بسیاری از صاحب نظران، روش های سنتی شهرداری و شیوه های قدیمی آن، در بسیاری از موارد به ویژه در کلان شهرها، پاسخگوی خیل عظیم جمعیت آن نیست. بنابراین، لزوم استفاده از روش های نوین مانند شهرداری الکترونیک که مواهبی چون کاهش زمان اتلاف شده شهروندان در ترافیک، عرضه بهتر خدمات، توزیع عادلانه تر امکانات، کاهش آلودگی محیط زیست، افزایش اشتغال و بهبود مدیریت پایدار شهری از ویژگی های اجتماعی شهرداری را در پی دارد(زیاری، ۱۳۹۲). شهروندان همیشه انتظاراتی را از شهرداری دارند و این انتظارات شامل دسترسی به کلیه خدمات ارائه شده به صورت ساده و بدون محدودیت های درون سازمانی و بدون محدویت های مکانی می باشد. بدیهی است که این انتظار بدون همکاری و هم راستایی واحدهای مختلف شهرداری درجهت ارائه خدمات مورد نیاز به شهروندان میسر نخواهد شد. بدیهی است که تحقق شهرداری الکترونیکی دارای مزیت های بسیاری است. به عنوان مثال شهروندی که برای انجام کاری به شهرداری مراجعه می کند و با مسائلی نظیر سر کله زدن مدیران یا کارمندان مواجه می شود و یا وجود سیستم های نامنظم رویه های کاری و بوروکراسی باعث می شود تا انجام یک فعالیت اداری فرآیند ثابت و معینی را طی نکند.

حقوق شهروندی، مدیریت شهری، پایداری شهرها