محمدحسین محسنی - کارشناس ارشد گروه مهندسی کامپیوتر – شبکه های کامپیوتری موسسه آموزش عالی ادیبان، گرمسار، ایران

در این مقاله به بررسی و بهبود مسیریابی در شبکه های تحمل پذیر تاخیر پرداخته ایم. مسیریابی در شبکه-های تحمل پذیر تاخیر به دلیل نبود ارتباط بین گره مبداء و مقصد موضوعی پیچیده است. اما این پیچیدگی را می توان با رویکرد ارسال پیام ها به صورت فرصت طلبانه کاهش داد. در این رویکرد در هر برخورد امید به این است که گره ای که پیام برای آن ارسال شده است، پیام را ذخیره کند و با خود حمل کند، و به هنگام برخورد با مقصد آن را به گره مقصد تحویل دهند. اما مسئله ای که پیش می آید، این است که ارسال کورکورانه پیام ها در هر برخورد، با اتلاف زیاد منابع شبکه مواجه خواهیم بود. به همین دلیل باید تمهیداتی اندیشید که پیام ها را فقط برای گره هایی ارسال کرد که احتمال تحویل پیام ها به مقصد برای آنها بالا باشد. برای اینکه بتوان این احتمال را ارزیابی کرد روش های گوناگونی وجود دارد. روشی که ما برای ارزیابی این احتمال انتخاب کرده ایم، شناسایی الگوهای رفتاری گره ها است. سپس این الگوها را با هم ترکیب کرده و با استفاده از الگوریتم جستجوی گرانشی بهترین الگو را برای هر پیام انتخاب کرده ایم و پیام را به گره ای که از آن الگو و یا بخشی از آن پیروی می کند، تحویل داده ایم. عملکرد بهتر این الگوریتم با توجه به نتایج شبیه سازی حاصل از ONE نسبت به الگوریتم GeoVDTN اثبات شده است. میزان بهبود به صورت میانگین در حدود ۱۱.۳۷۸درصد است.

پروتکل مسیریابی، شبکه های تحمل پذیر تاخیر، الگوریتم جستجوی گرانشی