آذر کمالی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، مدیر مقطع ابتدایی، آموزش و پرورش شهرستان گتوند

یکی از مهمترین اجزا و عناصر داستان «شخصیت» است که در کنار سایر عناصر داستان، خلق یک اثر خوب را رقم میزند. این عنصر بازتاب دهنده اعمال و رفتار، عقاید، عواطف و نگرش های افراد سازنده رمان است. تحول شخصیت زن درداستان ها و رمان های معاصر، بازتاب تحول شخصیت زنان در بستر جامعه است. بازشناسی و مطالعه ی شخصیت زنان دررمانها و داستان های معاصر نیازمند نگرش های روان شناختی، تاریخی و اجتماعی است. البته در این میان نمی توان نقدفمینیستی را که نقدی زنگرایانه است از نظر دور داشت. رمان های زنانه را میتوان به عنوان شکلی از بازنمایی نگریست کهدر آن جهان زنانهای به تصویر کشیده میشود و مسائل و دغدغه های زنان و تصور زنان از محیط پیرامونشان باز نمایی می-شود. از آنجا که این رمانها مبین مسائل و تنش هایی کاملا ملموس در زندگی زنان هستند در نتیجه توجه به آنها اهمیتیاساسی دارد. بر هیچ کس پوشیده نیست که نوشته های داستان نویسان زن مبتنی بر تجربیات آنان است و در نتیجه شواهدیعینی برای شناخت جهان، تجربیات، مشکلات و عواطف زنانه در اختیار محققان قرار میدهد. با تحلیل آثار نویسندگان زنایرانی میتوان به جهان احساسات و اندیشه های زنانه راه یافت و مسائل خاص آنها را شناخت. بنابراین در این جستار که بهروش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای انجام گرفته، نگارنده برآن است به بررسی دو رمان جذاب رویای تبت از فریبا وفی و آخرین رویا از روحانگیز شریفیان بپردازد. نتیجه این پژوهش نشان میدهد که وفی و شریفیان با توانایی ومهارت عنصر شخصیت زن را در این داستانها بکار برده اند و بین رویدادها و شخصیت های داستان ارتباط برقرار نموده اند.

شخصیت، زن، ادبیات زنانه، پرنده من، آخرین رویا