امیرحسین رسول نیا - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان
مریم آقاجانی - دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

حس آمیزی نوعی واکنش هنری نسبت به تصاویر تکراری و معمول شعری به حساب میآید. زیبایی این نوع هنجارگریزی که خودزیرمجموعه ای از آشنایی زدایی است، با به هم ریختن رابطه عادی و معمول بین حواس پنجگانه و درآمیختن آنها با یکدیگر شکلمیگیرد و از این جهت موجب تامل مخاطب و برجسته سازی میشود. اتحاد بین حواسی که هیچ شباهت و سنخیتی با هم ندارند،بازی ساده در خلق متن نیست و همواره در این شگرد ادبی توجه به دو اصل رسانگی و حفظ جنبه جمال شناسیک کمال اهمیت رادارد و تنها شاعر قادر به ایجاد نوعی هماهنگی در دنیای خیال و رویای خود است. نتیجه این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلیو کتابخانه ای نوشته شده است توجه و علاقه این چهار شاعر را در به کارگیری حواس گوناگون با توجه به نظریه اولمن مشخصخواهد کرد . دو نکته در این نوشتار مورد توجه است. یکی بررسی تطبیقی بین شاعرانی است که از لحاظ اجتماعی و سیاسی درشرایط تقریبا یکسانی بوده اند و دوم به کارگیری حس بینایی است که در آثار مورد بررسی این شاعران بیشتر از دیگر حواس موردتوجه قرار گرفته است.

شعر معاصر عربی، شعر معاصر فارسی، حس آمیزی، نظریه اولم ان