سلمان زارعی - گروه روان شناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
خدیجه فولادوند - گروه روان شناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره­درمانی بر عاطفه­ منفی و استرس ادراک شده در بیماران قلبی عروق کرونری انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش بیماران قلبی عروق کرونری مراجعه کننده به بیمارستان جماران شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بود که با روش نمونه­گیری دردسترس ۳۰ نفر از آن­ها انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای جمع­آوری اطلاعات از مقیاس عاطفه­ منفی دنولت (۱۹۹۸) و مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳) استفاده شد. پس از اجرای پیش­آزمون، مداخله (طرحواره­درمانی) طی ۱۰ جلسه ۵۰ دقیقه­ای برای گروه آزمایش ارائه گردید. پس از پایان برنامه طرحواره­درمانی گروهی، از هر دو گروه پس­آزمون گرفته شد. داده­ها با استفاده از آزمون کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش­آزمون، بین میانگین پس­آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای استرس ادراک شده (۸۹۷/۱۷=F) و عاطفه منفی (۰۸۲/۱۶=F) در سطح ۰۱/۰< P تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج پژوهش، کاربرد این روش درمانی در طرح ریزی مداخله­های درمانی بیماران قلبی می­تواند مفید باشد.

استرس ادراک شده, بیماران قلبی عروق کرونری, طرحواره درمانی, عاطفه ی منفی