مهوش اکبری - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
اکرم دهقانی - استادیار، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی دارودرمانی و ترکیب دارودرمانی و درمان ACT بر اضطراب، نگرانی، اجتناب تجربه­ای و سرسختی روان­شناختی زنان مبتلا به GAD انجام شد. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس­آزمون با گروه­های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه زنان مبتلا به GAD شهرستان فریدون­شهر در تابستان ۱۳۹۶ تشکیل می­دادند که از میان زنان مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) این شهرستان، با نظر روانپزشک بخش و روانشناس بالینی تشخیص GAD گرفته بودند، تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه­گیری هدفمند به­عنوان نمونه انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه مساوی (هر گروه ۱۰ نفر) جایگزین شدند. درمان دارویی برای هر دو گروه مداخله در یک دوره­ی حداقل ۸ هفته­ای بود و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای یک گروه (ترکیبی) در ۸ جلسه یک ساعته به­صورت فردی صورت گرفت. پیش و پس از درمان، پرسش نامه اضطراب اشپیل برگر (Spielberger et al., ۱۹۸۳)، پرسش نامه نگرانی پنسیلوانیا (Meyer et al., ۱۹۹۰)، پرسش نامه اجتناب تجربی چندبعدی (Gámez et al., ۲۰۱۱) و پرسشنامه سرسختی روانشناختی (Kobasa et al., ۱۹۸۲) تکمیل شد. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان داوریی و درمان ترکیبی در گروه­های آزمایشی باعث کاهش نمرات نگرانی، اضطراب، اجتناب تجربه­ای و افزایش نمرات سخت رویی روانی شده است. همچنین، در متغیرهای اجتناب تجربه­ای و سخت­رویی روانی بین گروه­های آزمایش و کنترل تفاوت معنی­داری وجود داشت (۰۵/۰>P) و ترکیب دارودرمانی و درمان ACT اثربخشی بیشتری در این متغیرها داشت. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ترکیب دارودرمانی و درمان ACT اثربخشی بیشتری نسبت به دارودرمانی در کاهش علائم و ویژگی­های مرتبط با GAD در زنان دارد.

مداخله ی ترکیبی, دارو درمانی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, اختلال اضطراب فراگیر, زنان