لیلا امینیان - گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
شکوه السادات بنی جمالی - گروه روان شناسی، دانشگاه الزهرا تهران، تهران، ایران
فریبرز درتاج - گروه روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، تهران، ایران
حسن احدی - گروه روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، تهران، ایران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی (CPRT) بر کارکرد اجرایی و سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کودکان ۸ تا ۱۰ سال دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی در سال ۱۳۹۸ مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران بود. نمونه شامل ۳۰ نفر (دو گروه ۱۵ نفره) بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه درجه­بندی رفتاری کارکردهای اجرایی  BRIEF (فرم والد) (Guy& et al, ۲۰۰۰) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی کودکان (Dokhanchi,۱۹۹۸)  بود. گروه آزمایشی در قالب ۱۰ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای یک بار در هفته تحت بازی درمانی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری توصیفی و نیز تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با نرم افزار آماری SPSS انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش بازی درمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک بر کارکردهای اجرایی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی اثربخش بوده است (۰۰۱/۰p<).

بازی درمانی, تعامل والد -کودک, کارکردهای اجرایی, سازگاری اجتماعی, کودکان دارای نقص توجه - بیش فعالی