الگوی ساختاری تاثیر طرحواره های ناسازگار اولیه بر تعارضات زناشویی با میانجیگری ناگویی هیجانی

هدف از این پژوهش تعیین برازش مدل سازی معادلات ساختاری و بررسی تاثیر طرحواره­های ناسازگار اولیه و تعارضات زناشویی با نقش میانجی گری ناگویی هیجانی بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش شناسی در زمره پژوهش های توصیفی همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد متاهل مراجعه کننده به کلینیک های روان شناسی منطقه ۲ شهر تهران در بازه زمانی بهمن ماه سال ۱۳۹۷ تا تیرماه سال ۱۳۹۸ بود که حداقل یک سال از زندگی زناشویی آن ها گذشته باشد. برای نمونه گیری ۳۰۰ نفر از جامعه مذکور به صورت هدفمند و به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه تعارضات زناشویی (Sanai, Barati and Boostanipoor, ۱۹۹۶)، طرحواره­های ناسازگار اولیه (Young & Brown,۲۰۰۵) و ناگویی هیجانی تورنتو (Bagby, Taylor & Parker, ۱۹۹۴) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) با استفاده از نرم افزار AMOS_۲۲ جمع آوری شد. نتایج نشان داد که شاخص های برازش، پس از اصلاح مدل از مقادیر مطلوبی برخوردار است و داده های این پژوهش با مدل پژوهش برازش مطلوبی دارد. کلیه حیطه های طرد و جدایی، عملکرد مختل، مرزهای مختل، دیگر جهتمندی و گوش به زنگی با نقش میانجی ناگویی هیجانی بر تعارضات زناشویی تاثیر دارد. نتیجه آنکه می توان از روابط موجود برای بهبود روابط زناشویی استفاده کرد.

Keywords:

تعارضات زناشویی , ناگویی هیجانی , طرحواره های ناسازگار اولیه , معادلات ساختاری , متاهل