محمد نریمانی - استاد روان شناسی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
محمد صاحبقران فرد - دانشجوی دکتری روان شناسی،گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
اصغر نخستین گلدوست - استادیار علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، ایران

اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی مدل مبتنی بر انگیزه پیشرفت و آموزش مهارت های اجتماعی بر خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری بود.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش- آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان ثبت نام شده در مرکز ناتوانی های یادگیری آموزش و پرورش شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱ بود از این میان تعداد ۴۵ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در سه گروه آزمایشی و گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند (در هر گروه ۱۵ نفر) انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکس و مورگان (۱۹۹۹) بود. فرآیند اجرا مدل مبتنی بر انگیزه پیشرفت به مدت ۵ جلسه و مهارت های اجتماعی ۸ جلسه پرداختند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و آزمون کوواریانس تک متغیره تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیشآزمون، تفاوت آماری معنیداری بین میانگین نمرات سه گروه آزمایش و کنترل، در نمره کل متغیر خودکارآمدی تحصیلی (۶۴۰/۵۱=F) وجود دارد.نتیجه گیری: بنابراین، آموزش مهارت های اجتماعی و مدل مبتنی بر انگیزش پیشرفت می تواند تاثیر مثبتی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری داشته باشد.

انگیزه پیشرفت, مهارت های اجتماعی, خودکارآمدی تحصیلی, ناتوانی یادگیری