غلامرضا محمدی - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
ریباز قربانی نژاد - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم و تحقیقات ، تهران، ایران
کیومرث یزدان پناه - دانشیار دانشکده جغرافیا ، دانشگاه تهران، ایران
اعظم یوسفی - استاد یار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

هدف: توسعه اقتصادی، مستلزم تحولات بنیادین در ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی است. هدف این پژوهش، تبیین و تحلیل عملکرد اقتصادی کشورهای آسیای جنوب غربی، دردوره مطالعاتی (۱۳۹۹ – ۱۳۸۵)است. روش: این مقاله، به روش توصیفی – تحلیلی انجام شده و به­دنبال پاسخ­گویی به این سوال است که «کشورهای آسیای جنوب غربی، در دوره مطالعاتی از لحاظ اقتصادی چه عملکردی داشته­اند؟ با این فرض که حکمروایی خوب، الگوی مناسبی برای بهبود عملکرد اقتصادی است. یافته ­ها: نشان داد که کشورهای آسیای جنوب غربی در دوره مطالعاتی، از لحاظ عملکرد اقتصادی، در چهار طیف  خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف قرار گرفتند. ناتوانی حکمرانان در مدیریت و حل فصل چالش­های، ژئوپلیتیکی، ژئواکونومیکی، ژئواستراتژیکی، ژئوکالچری و زیست­محیطی، موجب عملکرد ضعیف اقتصادی شده است.  نتیجه ­گیری: کشورهایی که شیوه حکمرانی را مورد بهسازی، نوسازی و اصلاح قرار دادند، از عملکرد بهتر و کشورهایی که از بازنگری و ترمیم شیوه حکمرانی امتناع ورزیدند، از عملکرد اقتصادی ضعیف­تری برخودار شده­اند.

حکمرانی خوب, عملکرد اقتصادی, آسیای جنوب غربی