برنامه ریزی و مدیریت شهری با تاکید بر طبقه بندی کاربری های شهری (مطالعه موردی : شهرک حسین آباد، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)

دسترسی به آخرین و بروز ترین اطلاعات شهری و شهرسازی یکی از بهترین ابزارهای برنامه ریزی به منظور مدیریت شهری است. معمولا قطعات خالی در کنار قطعات دارای ساختمان باعث جذب حیوانات ولگرد، موذی، منبع دپوی پسماند های و نخاله های ساختمانی و ... می شوند که هم نارضایتی شهروندان را باعث می شود و هم هزینه های را برای شهرداری دارد. علاوه بر این به علت اینکه شهرداری ها مکلف اند از کلیه اراضی و مستحدثات داخل شهر، عوارض نوسازی را وصول کرده و به مصرف نوسازی شهر برسانند عملا زمین های خالی درامدی برای شهرداری ندارد پس شناسایی و مدیریت آنها موضوع الوییت داری است که می بایست بررسی شود. ممیزی املاک شهری از جمله فعالیت های شهرداری ها به منظور جمع آوری و بهنگام سازی پایگاه اطلاعات املاک شهرداری برای مدیریت بهتر شهرها، شناسایی املاک و کاربری های آنان جهت برنامه ریزی های مدیریتی و اخذ عوارض از شهروندان است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر تولید اطلاعات جامع از املاک شهری جهت بهبود وضعیت مدیریت املاک در کلان شهر شیراز با رویکرد اجرایی می باشد. محدوده مورد مطالعه این پروژه در جنوب غربی منطقه ۱۰ شهرداری شیراز واقع شده است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و بررسی های میدانی است و در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است. کوچکترین واحد این پژوهش قطعات ملکی شهری است. بر اساس نتایج از ۲۲۹۱ قطعه موجود، ۲۱۰۲ قطعه که حدود ۹۲ درصد قطعات را شامل می شوند، دارای ساختمان هستند و۸ درصد قطعات که ۱۸۹ قطعه می باشند زمین بایر هستند. نتایج نتایج این پژوهش نشان می دهد؛ کمبودهای مربوط به اطلاعات دقیق شهری با استفاده از فن آوری های نوین می تواند کاهش یابد و با استفاده از نرم افزارهای هوشمند مانند GIS می توانند بسیاری از مسائل مربوط به مدیریت زمین و خدمات عمومی در شهر را سامان دهند.

Keywords:

GIS , داده آمایی املاک شهری , شهرداری شیراز , منطقه ۱۰شهرداری شیراز ,