محمدرضا شکراللهی - عضو هیئت علمی، گروه مهندسی برق، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران

امروزه با گسترش خیابان ها و جاده ها، افزایش سفرهای درون شهری و برون شهری، حجم آمد و شد بسیار افزایش یافته است. این افزایش، از سویی احتمال وقوع تصادف را افزایش می دهد و از سوی دیگر منجر به خستگی و تشویش اعصاب راننده می گردد که خود احتمال وقوع حادثه را افزایش می دهد. وجود رفت و آمدهای سنگین و متعدد در سطح شهر، باعث تقلیل انرژی راننده می شود. رانندگی های طولانی در سطح جاده های برون شهری با توجه به یکنواختی در امر رانندگی و مناظر اطراف جاده، باعث ایجاد احساس خواب آلودگی می شود. رانندگی با چنین شرایطی به احتمال خیلی زیاد منجر به حادثه خواهد شد. حوادث از این قبیل اغلب با خسارات سنگین بدنی و مادی همراه است. این امر از این حیث که اغلب رانندگان خودروهای سنگین و مسافربری در این شرایط قرار دارند، موضوع را حساس تر می نماید. در این مقاله ابتدا انواع سامانه های تشخیص خواب آلودگی راننده که بر اساس سه روش تحلیل علامت های فیزیولژی، نحوه ی رانندگی و بررسی ویژگی های ظاهری راننده می باشد، معرفی می گردد. سپس با تمرکز بر روی روش سوم، تشخیص خواب آلودگی با استفاده از پردازش تصویر بر روی چشم راننده و سازوکارهای تشخیص آن توضیح داده می شود. در این سازوکار انواع تصویربرداری و روش های تشخیص صورت و چشم تشریح خواهد شد.

خواب آلودگی راننده، پردازش تصویر، نظارت بر راننده، چشم خواب آلود، مردمک چشم