لیلا فریدنیا - کارشناس ارشد معماری و پژوهشگر معماری ایران،

در این مقاله ابتدا به صورت تئوری به ضرورت طراحی فضاهایی خاص در مدرسه هایی به نام ستاره های درخشان پرداخته میشود که در آن نتایج بدست آمده از جدیدترین پژوهش های علمی در حوزه معماری نورو ۱تا حد امکان با الگوهای اصیل معماری ایرانی تلفیق شده و در ادامه به معرفی فضاهای طراحی شده بر اساس مطالعات صورت پذیرفته و به شکلی کاملا خلاصه پرداخته میشود و یک نوآوری در پروسه تبدیل ادبیات پژوهش به فضای کالبدی است. اصول جهانی طراحی مدارس مدرن در قرن حاضر بر این مفهوم استوار است که؛ باید دیوارها، پنجره ها، راهروها، سالن ها، رنگ ها، حیاط و دیگر فضاهای مدرسه در امر آموزش و یادگیری به یاری آموزگاران و کلاس ها بشتابند، ولیکن تمامی این ایده ها در معماری ایرانی قدمتی چند هزار ساله دارند و در قالب سردر، رواق پیرامون حیاط، ایوان ها، ایوانچه ها، صفه ها، حوض و آب نما و فواره، کاشی کاری، آجرکاری، منبط و معرق چوب و شیشه،کتیبه ها، مقرنس ها و صدها هنر دیگر در امر تاثیرگذاری برفضای یادگیری نقش ایفاء میکرده اند. بنابراین ضرورت توجه به عوامل تاثیر گذار بر یادگیری دانش آموزان در محیط های آموزشی و بویژه در فضاهایی که با تغییر کاربری خانه های مسکونی به فضاهای آموزشی به عنوان مدارس کوچک نقش ایفاء میکنند از موضوعات مهمی است که باید با حساسیت بیشتری مورد بررسی قرار گیرد و امید است که طرح مدارس ستاره های درخشان که برای استقرار در زمین هایی با ابعاد محدود و در بافت های متراکم شهری طراحی شده است، توانسته باشد در ایجاد فضاهایی خاطره انگیز و موثر بر یادگیری دانش آموزان با شکلی کودکانه و در قالب مدارس ابتدایی موفق بوده باشد.

معماری نورو، معماری ایرانی، خاطره مدرسه، مدرسه - خانه، مدرسه - مرکز محله، احساس تعلق