محمد امینی تهرانی - استادیار، گروه علوم و فنون قرائت، مجتمع آموزش عالی قرآن و حدیث، جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران.
سیدعلی میردامادی نجف آبادی - استادیار موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی ره،قم،ایران
فرهاد عباسی - استادیار، گروه علوم حدیث، مجتمع آموزش عالی قرآن و حدیث، جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران؛
سیدعلی عباس - دانش آموخته سطح چهار رشته علوم و فنون قرائت، (از کشور هندو ستان)، مجتمع آموزش عالی قرآن و حدیث،(جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران، «نویسنده مسئول»

یکی از آداب تلاوت قرآن کریم که در روایات فریقین مورد توجه قرار گرفته، درباره چگونگی اجرای نغمات در هنگام تلاوت قرآن کریم است. دسته ای از روایات به مسئله صوت حسن اشاره داشته اند و دسته ای دیگر به مسئله تحزین صوت در هنگام تلاوت اشاره می کنند. موضوع مقاله حاضر بررسی مسئله صوت حسن و تحزین صوت در روایات فریقین است که با روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام می شود. از مهم ترین نتایج مقاله حاضر آن است که دو موضوع فوق در روایات فریقین مورد توجه قرار گرفته است. آیات مربوط به صوت حسن به دو دسته تقسیم می شوند: آیاتی که مستقیم به صوت حسن در تلاوت قرآن توجه می دهند و آیاتی که مستقیم به بحث تلاوت قرآن مرتبط نمی شوند اما می توان از آنها برای تایید صوت حسن در تلاوت بهره برد. روایات نقل شده در این باره دارای دلالت مستقیم و غیر مستقیم هستند. در منابع شیعه و اهل سنت به هر دو ویژگی صوت حسن و تحزین صوت توجه شده است. تحزین صوت می توان به معنای شدت و استحکام در تلاوت نیز باشد.

صوت حسن, تلاوت قرآن, آداب تلاوت قرآن, تحزین صوت, جوامع روایی فریقین