علی سلیمانی - دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه قم، قم، ایران؛

از تلاش های فرهنگی پژوهشگران نیروهای مسلح، می توان به تالیف فرهنگ­هایی در حوزه موضوعی دفاعی، امنیتی، نظامی و انتظامی اشاره کرد. ضمن ارج نهادن به تمامی نگارندگان این آثار و زحماتشان که هر یک از زاویه دید متفاوتی به این موضوع پرداخته اند، تورقی در این آثار نقیصه­ای بزرگ را به پیش چشم می آورد و آن تطابق نداشتن تدوین این فرهنگ­ها با برخی از معیارهای فرهنگ­نویسی است. در این مقاله برآنیم تا با نقد فرهنگ­های دو زبانه نوشته­شده در نیروهای مسلح بر اساس معیارهای کلی و اختصاصی فرهنگ­نویسی، کمبودها و مزایای فرهنگ های نوشته شده در نیروهای مسلح را نشان دهیم تا پژوهشگران بعدی بتوانند از آن استفاده کنند و فرهنگ­هایی علمی و متناسب با اصول و معیارهای فرهنگ­نویسی مدرن تالیف کنند. نقد و ارزیابی این فرهنگ ها مشخص می سازد که نویسندگان فرهنگ های نظامی در برخی از موارد همچون: گستره، شمول، سطح، کیفیت کاغذ، نوع حروف و چاپ، استفاده از زبان رسمی، نبود اغلاط املایی و... خوب عمل کرده و مطابق معیارهای فرهنگ نویسی پیش رفته اند؛ اما گاه معیارهایی مانند: مقدمه و پیشگفتارنویسی، تصاویر، اصول ویرایشی، صفحه آرایی، فهرست مداخل و... را نیز نادیده گرفته اند که لازمه فرهنگ نویسی است و نیاز است در چاپ های بعدی آثار خود نسبت به اصلاح آنها اقدام کنند.

معیارهای فرهنگ نویسی, فرهنگ های دو زبانه, دفاعی, امنیتی, نظامی, انتظامی