مهدی مشایخی - استاد سطح عالی حوزه علمیه قم

ازجمله ایرادهایی که شبهه افکنان درباره قرآن مطرح کرده اند، وجود تعارض های ادبیاتی در این کتاب آسمانی است. بر همین اساس نویسنده کتاب «نقد قرآن» در فصل خطاهای نوشتاری قرآن، دیدگاه ناسازگاری آیات با دانش ادبیات را ارائه کرده است. فراوانی این موارد از سویی و پاسخ های قابل نقدی که داده شده از سوی دیگر، ضرورت بحث از چرایی طرح شبهات و نقد بنیادین آنها را نشان می دهد. به همین منظور، در این مقاله بررسی و چرایی طرح شبهات واکاوی و استقصا شد و سه علت به دست آمد که عبارتند از: ۱. پیش فرض های نادرست نویسنده درباره سنجه بودن قواعد و فصاحت و بلاغت قرآن کریم؛ ۲. ضعف دانشی در قواعد ادبی و ظرافت های زبان عربی؛ ۳. وجود اندیشه های تخریبی و غرض ورزی در طرح شبهات. نتیجه بررسی ها نشان می دهد قرآن کریم به عنوان فصیح ترین سخن عرب، سنجه برای قواعد است و عرب از آغاز نزول تا به امروز به فصاحت و بلاغت آن اعتراف دارد. قضاوت ادبی درباره آیات قرآن نیز در گرو تسلط بر قواعد و آگاهی از ظرافت های زبان عرب بوده و با دانش ادبی اندک، صلاحیت برای این کار وجود ندارد. افزون بر این به استناد شواهد نویسنده تعهدی نسبت به رعایت قانون بی طرفی و عدم غرض ورزی در نقد یک متن نداشته و با هدف ترویج کفر و الحاد، این شبهات را جمع آوری کرده است.

شبهات ادبی سها, نقد قرآن, تعارض نما, شبهات قرآنی, کاف خطاب