نازنین احمدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد اخلاق اسلامی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
عباس میرزایی - استادیار دانشکده الهیات و ادیان، دانشگاه شهیدبهشتی، ایران، تهران

این مقاله به بررسی رابطه دنیا و زهد بر اساس کتاب الزهد حسین بن سعید اهوازی می‎پردازد. این دو مفهوم در دو سوی معنایی، مقابل هم، قرار دارند و کمتر می‎توان هم پوشانی عملی میان این دو یافت. در ادبیات روایی شیعه در عین مذمت دنیا توصیه به زهد شده است و عموما محدثین در آثار خود تقابل این دو مفهوم را بیان کرده اند. در این میان اما به نظر می‎رسد می‎توان رویکرد دیگری در تفاهم معنایی زهد و دنیا، بر اساس میراث روایی شیعه، تبیین کرد که نشان‎هایی از آن در کتاب معروف الزهد حسین بن سعید قابل رصد است. این مقاله به پاسخ این پرسش پرداخته است که حسین بن سعید در کتاب الزهد چه نظری در رابطه با زهد و دنیا داشته است؟ بررسی «الزهد» این فرضیه را تقویت می‎کند که حسین بن سعید بر خلاف نگاه عموم محدثین شیعی تفاهمی عملی میان زهد و دنیا را قائل است. با تحلیل مضمونی متن کتاب الزهد این نتیجه دست یافتنی شد که زاهد می‎تواند در عین دنیاپذیری و کنترل امیال دنیاخواهانه در چارچوب زیستی زاهدانه نیز طی طریق کند. او گفتمانی اجتماعی از دنیا ارائه می‎دهد که قابل جمع با زیست زاهدانه می‎باشد.

کلیدواژگان: ", تاریخ اخلاق", زهد, دنیا", حسین بن سعید اهوازی", ", کتاب الزهد"