ابوالفضل عباسی - کارشناسی مهندسی شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، ایران

با گسترش و رشد شهرنشینی در جهان و به ویژه کشورهای جهان سوم، شهرهای امروزی شاهد فرهنگ های نامتجانس و متعددی هستند. ازجمله پیامدهای ملموس این چندگانگی فرهنگی ایجاد محلات خاص قومی و نژادی در درون شهرها است که با مفهوم گتو (محلات اقلیتهای قومی و نژادی ) شناخته می شود. گتوها برای اکولوژیست ها و سایر محققین به مثابه آزمایشگاه اکولوژی شهری به شمار می آید که گروهی از مردم با خصیصه های اجتماعی-اقتصادی در داخل یک جامعه بزرگ شهر به جدایی گزینی اکولوژیکی تن درداده اند. هدف از انجام تحقیق کاربردی حاضر مروری بر تاثیر گتوهای اجتماعی در شکل گیری ساختار شهرها است که به صورت کتابخانه ای اطلاعات آن جمع آوری گردید. با توجه به مطالعات صورت گرفته نتایج تحقیق حاضر نشان داد که؛ همه شهرها دارای محلههای اعیانی و خطرناک هستند اما آهنگ و مقیاس این جدایی اجتماعی تغییر کرده است. راهبردهای توسعه دراز مدت و برنامه ریزی برای توسعه شهری صورت عملی می گیرند، برنامه های توسعه شهری به بخشی از روند سیاسی بدل می گردند و دولت ها تحت نظارت نهادهای مدنی با بخش خصوصی وارد همکاری می شوند و نوعی شهرسازی مشارکتی را بوجود می آورند که نتایج آن شهرهای انسان مدارانه است.

گتو، ابعاد اجتماعی، ساختار شهری.