سید حامد پورحسینی - دانشجوی دکتری، گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
حسین شریفی رنانی - دانشیار گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
سعید دائی کریم زاده - دانشیار گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

نقدشوندگی یک شاخص مهم برای توسعه بازار سرمایه است چرا که نشان می دهد بازار سرمایه با نقد شوندگی بالا و بهبود تخصیص سرمایه منجر به افزایش چشم انداز بلند مدت رشد اقتصادی می گردد. تحقیق حاضر به بررسی ارتباط بین تکانه های عدم نقدشوندگی بازار مالی و پویایی های رشد اقتصادی در بازه زمانی ۱۳۸۷:۴-۱۴۰۰:۴ پرداخته است. برای استخراج شاخص عدم نقدشوندگی بازار سهام از شاخص آمیهود (۲۰۰۲) بهره برده شده است. با بهره گیری از آزمون های ریشه واحد دیکی فولر تعمیم یافته (ADF) و هگی، مانایی سری های زمانی تایید شده است. نتایج حاصل از برآورد مدل خودرگرسیون برداری آستانه ای (TVAR) نشان می دهد تاثیر عدم نقدشوندگی بر تورم در رژیم های بالا و پایین مثبت و معنی دار بوده و هم چنین اثر عدم نقدشوندگی بر تورم در سطوح پایین تر عدم نقدشوندگی بیش تر بوده است. تاثیر عدم نقدشوندگی بر رشد اقتصادی منفی است. از طرفی دیگر عدم نقدشوندگی در سطوح بالاتر می تواند نوسانات بیشتری در رشد اقتصادی ایجاد کند. بنابراین در حیطه مدیریت رشد اقتصادی لازم است سیاست گذاران توجه ویژه ای به وضعیت نقدشوندگی در بازار های مالی داشته باشند. در وضعیت های رکود شدید، کاهش عدم نقدشوندگی در بازار های مالی با استفاده از صندوق های تثبیت بازار می تواند مانع از تشدید رکود شود و رشد اقتصادی را بهبود بخشد.

عدم نقدشوندگی, بازار مالی, رشد اقتصادی, خودرگرسیون برداری آستانه ای