اثربخشی مداخله مبتنی بر همدلی پرستاران بر همدلی، مدیریت تمایلات رفتاری جامعه پسند و کنش های خشونت آمیز بیماران
عنوان مقاله: اثربخشی مداخله مبتنی بر همدلی پرستاران بر همدلی، مدیریت تمایلات رفتاری جامعه پسند و کنش های خشونت آمیز بیماران
شناسه ملی مقاله: JR_IJPN-11-2_004
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_IJPN-11-2_004
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
فرزین باقری شیخانگفشه - PhD Candidate in Psychology, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
وحید صوابی نیری - Master of Clinical Psychology, Islamic Azad University of Ardabil Branch, Ardabil, Iran
فاطمه اقبالی - Master of General Psychology, Allameh Tabatabai University Campus, Tehran, Iran.
رضا شباهنگ - M.A in General Psychology, Department of Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran
علی فتحی آشتیانی - Professor, Behavioral Sciences Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
فرزین باقری شیخانگفشه - PhD Candidate in Psychology, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
وحید صوابی نیری - Master of Clinical Psychology, Islamic Azad University of Ardabil Branch, Ardabil, Iran
فاطمه اقبالی - Master of General Psychology, Allameh Tabatabai University Campus, Tehran, Iran.
رضا شباهنگ - M.A in General Psychology, Department of Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran
علی فتحی آشتیانی - Professor, Behavioral Sciences Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مقدمه: پرستاران نقش غیرقابل انکاری در مجموعه بهداشت دارند و همواره ارتقای خدمات سلامت در کشور از طریق تقویت ابعاد مرتبط با پرستاری انجام شده است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر همدلی پرستاران بر همدلی، مدیریت تمایلات رفتاری جامعهپسند و کنشهای خشونتآمیز بیماران انجام شد.
روشکار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از پرستاران بیمارستانهای ناحیه ۶ شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. از این بین، ۴۰ پرستار با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. ابزارهای پژوهش متشکل از مقیاس بهره همدلی (کوهن و ویلرایت، ۲۰۰۴)، مقیاس تمایلات رفتار جامعهپسند (بامستیگر و سیگل، ۲۰۱۹) و مقیاس نگرش به مدیریت پرخاشگری و خشونت (داکسبری، ۲۰۱۳) بود. مداخله مبتنی بر همدلی در ۱۰ جلسه برای شرکتکنندگان در گروه آزمایش فراهم شد. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل چند متغیره کواریانس در نرمافزار SPSS۲۴ انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر همدلی بهطور معنیداری باعث افزایش همدلی، تمایلات رفتاری جامعهپسند، دیدگاه متقابل، چشم انداز خارجی، چشم انداز بیولوژیکی و درک مدیریت کلینیکی در پرستاران میشود (۰۰۱/۰>P). همچنین، ۷۲ درصد از کل واریانسهای گروه آزمایش و کنترل ناشی از اثر متغیر مستقل است.
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر، میتوان بیان نمود که همدلی سازهای موثر در کارآمدی پرستاران است. در همین راستا، مداخله مبتنی بر همدلی میتواند منجر به افزایش همدلی، افزایش تمایلات برای انجام رفتارهای جامعهپسند و بهبود نگرش به مدیریت پرخاشگری و خشونت بیماران در پرستاران گردد که در نهایت میتواند نتایج مثبتی را برای سیستمهای بهداشت، پرستاران و بیماران در سطوح مختلف روانشناختی، اجتماعی، اقتصادی و حتی جسمانی به ارمغان آورد.
کلمات کلیدی: Effectiveness of Empathy-Based Intervention, Empathy, Management of Prosocial Behavior Intentions, Violent Behavior of Patients, Nursing, مداخلات مبتنی بر همدلی, همدلی, مدیریت تمایلات رفتاری جامعه پسند, کنش های خشونت آمیز بیماران, پرستاران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1768570/