حسین بامری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی دانشگاه فردوسی مشهد
آرش دارا - دانشجوی دکتری مهندسی علوم و صنایع غذایی ، گرایش تکنولوژی مواد غذایی ، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی ، مشهد، ایران

آپتامرها به عنوان یکی از جدیدترین و مطرحترین عناصر زیستی تشخیصی، توجهات زیادی را به خود جلب نموده اند.آپتامرها الیگونوکلئوتیدهای ( DNA/RNA ) تکرشتهای سنتز شده در شرایط آزمایشگاهی هستند که از طریق فرایندسیلیکس (SELEX) "تکامل سیستماتیک لیگاندها با غنیسازی نمایی" به دست میآیند .این اولیگونوکلئوتیدهایمصنوعی به دلیل ساختار سه بعدی خاص خود میتوانند به طیف وسیعی از مولکولهای هدف با ویژگیگزینش پذیری بالا متصل شوند؛ ویژگی هایی همچون مقرون به صرفه تر بودن، قابلیت اتصال به اهداف متنوع باگزینش پذیری ویژه، پایداری بالا، پتانسیل بازسازی آسان و سازگاری با محیط زیست، آنها را به عنوان لیگاندهایایده آل جهت طراحی حسگرهای زیستی و شناسایی آنالیت های مختلف تبدیل نموده است سنسوردستگاهی استشامل یک جزء تشخیص مولکولی که در تماس مستقیم با یک مبدل فیزیکی است که جزء مورد شناسایی معینی رابه یک سیگنال عموما الکتریکی یا نوری متناسب با غلظت آن جزء تبدیل میکند، که این روش هدایت می تواندالکتروشیمیایی، حرارتی، نوری و یا بر اساس جرم باشد.با وجود توسعه سنسورها در همه جنبه های صنایع غذایی، آنها قادر به اندازه گیری و کنترل خطوط تولید کارخانه های مواد غذایی از لحاظ اندازه گیری خودکار ترکیبات مغذیو جمعیت میکروبی نمی باشند،لذا توسعه بیوسنسورها در صنایع غذایی می تواند اتوماسیون کارخانجات صنایعغذایی را افزایش داده و باعث بهبود کیفیت و ایمنی مواد غذایی شود.

آپتامر ، آپتاسنسور ، تربیوم ، یوروپیوم