عبدالکریم شاحیدر - استادیار دانشگاه پیام نور، گروه حقوق، تهران، ایران
شادی رحیمی نژاد - دانشجوی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه پیام نور خوزستان، واحد دزفول

حق حیات مهمترین حق طبیعی هر انسانی به ویژه کودک است .این حق پایه و اساس تمام حقوق بشری به شمار می رود وهرگونه تعرض به آن نقض صریح و آشکار حقوق بنیادین بشر محسوب می گردد . بر اساس آموزه های اسلام و تصریح بسیاری ازاسناد بین المللی، کودک به عنوان یک انسان حق دارد که حیات و زندگانی او تحت هر شرایطی به نحو شایسته ای تامین گردد.بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اقدامات دولت ها برای حمایت از کودکان در درگیری های مسلحانه است در این راستانگارندگان در پی پرسش به این پاسخ اصلی است که بررسی اقدامات دولت ها برای حمایت از کودکان در درگیری هایمسلحانه چگونه است؟ یا نهاد های متولی بین المللی حفظ حقوق کودکان در مخاصمات مسلحانه به چه نحوی اقدام می کنند ؟روش بکار گرفته در این پژوهش توصیفی تحلیلی و روش گردآوری مطالب به صورت کتابخانه ای استفاده از کتاب ها، مقالات وغیره است. فرضیه پژوهش براین است که کودکان در هر جامعه ای سرمایه های آینده هستند که با رسیدن به بزرگسالی نقشبزرگسالان پیشین را ایفا می کنند و با در دست داشتن سکان جامعه به سمت دلخواه خود حرکت می کنند. و با استناد بهاسناد الزام آور و غیر الزام آور نهاد های مختلف در حوزه کودک و سلامت ضرورت و اهمیت توجه به سلامت کودک آشکارمیشود. امروزه صدها هزار کودک در بیش از ۴۱ کشور جهان و به ویژه در آسیا و آفریقا در درگیری های مسلحانه به نبردمشغولند و اغلب این کودکان از سن ۱۰ سالگی و گاه حتی در سنی کمتر به استخدام نیرو های مسلح درآمده اند. و باید توجهداشت که تمهیدات اسناد بین المللی و دولت ها نسبت به حفظ کودکان در شرایط سخت مخاصمات مسلحانه بسیار حائزاهمیت است.

تعهد، دولت، گروه های مسلح غیر دولتی، کودکان، مخاصمات مسلحانه