سیدعلی جبار گلباغی ماسوله - استادیار گروه حقوق، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
مریم پورباقی - دانشجوی دکترای حقوق جزا و جرمشناسی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران

حقوق کیفری، اراده قانونگذار به صورت مجموعه مقررات و قوانین تعیین کننده عناوین مجرمانه و اعمال مجازات های متناسب باآنها است که اندیشه های حقوقدانان را جهت کنترل دولت ضمن جرمانگاری رفتارهای نامشروع و غیرقانونی تبیین می کند. درتحقق جرم، علاوه بر جرم انگاری فعل یا ترک فعل مخالف الزامات قانونی و نیز نقض مقررات قانونی در عالم خارج از طریق رفتارفیزیکی مجرمانه، احراز قصد مجرمانه یا تقصیر جزایی در تحمیل مسئولیت کیفری و تعیین میزان سرزنش پذیری مرتکبالزامی است. قابلیت سرزنش، زیرساخت جرمانگاری است که عنصر معنوی در تعیین میزان سرزنش پذیری مرتکب رفتارمجرمانه نقش تعیین کننده ای دارد و هدف پژوهش پیشرو جهت واکاوی جایگاه نیت در عنصر روانی را متذکر می گردد.منظور از عنصر معنوی در جرم، وجود سوءنیت مجرمانه و اندیشه عامدانه مرتکب در نقض اوامر و نواهی قانونگذار با علم و ارادهبر تحقق نتیجه مجرمانه است. هسته مرکزی عنصر معنوی در جرم، نیت و قصد واقعی مرتکب در انتخاب ارادی و آگاهانهنتیجه مجرمانه است. در این پژوهش نتایج حاصل از واکاوی جایگاه نیت در عنصر روانی جرم در قالب سوءنیت و حسن نیتمورد بررسی قرار گرفته است؛ زیرا ذهنیت و نیت درونی متهم، قبل یا حین ارتکاب جرم، در تعیین نوع و میزان مسئولیتکیفری و قابلیت سرزنش متهم نقش به سزایی دارد.

سوءنیت، حسن نیت، عنصر روانی، نظام حقوق کیفری