توانمند سازی مدیران؛ زیربنای ارتقای کیفیت خدمات در کلانتری و پاسگا ههای انتظامی

هدف این پژوهش، شناسایی رابطه توانمندسازی مدیران با کیفیت خدمات درکلانتری و پاسگاه های انتظامی پلیس است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی-تحلیلی و از نظر داده ها کمی با استفاده از شیوه پیمایش است. جامعه آماری پژوهش را تمام دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد رسته انتظامی دانشگاه علوم انتظامی امین تشکیل می­ دهد که با استفاده از روش نمونه ­گیری تصادفی ساده، ۱۱۰ نفر تعیین شد. ابزار پژوهش برای متغیر توانمندسازی پرسشنامه ۴۱ سوالی محقق­ ساخته و برای متغیر کیفیت خدمات انتظامی، پرسشنامه ۱۷ سوالی پاراسورامان، زیتامل و بری[۱] (۱۹۸۸) است. روایی ابزار با روایی صوری تایید و پایایی نیز با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب، ۷۹/۰ و ۸۱/۰ محاسبه شده است. برای تحلیل داده ­ها از آزمون­های همبستگی و رگرسیون خطی چندگانه بهره گرفته شد. یافته­ ها نشان داد که از نظر جامعه نمونه مورد مطالعه بین توانمندسازی و کیفیت خدمات کلانتری و پاسگاه های انتظامی رابطه معناداری معادل ۷۰۳/۰ وجود دارد؛ بدین معنا که در کلانتری و پاسگاه های انتظامی، ارتقای توانمندسازی بر میزان کیفیت خدمات پلیس تاثیر دارد. نتایج تحقیق بیانگر این است که هرچه قدر ابعاد و شاخصهای توانمندسازی در کلانتری­ها وپاسگاه های انتظامی مورد توجه قرار گیرد و بهبود یابد، به همان اندازه می توان کیفیت خدمات را بهبود بخشید. [۱]. Parasurama, Zeithaml & Berry

Keywords:

توانمندسازی , کیفیت خدمات , خدمات انتظامی , خدمات قضایی , کلانتری و پاسگاه انتظامی