حبیبه مهدی نژاد - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی تهران جنوب
مائده نخکوب - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه اصفهان
مریم معارف وند - کارشناسی ارشد رشته فلسفه و کلام از دانشگاه باقرالعلوم

در همه قرون گذشته، قصه وسیله ای برای رفع نیازهای روانی کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان بوده است. سوالی که در روزگار ما مطرح می شود این است که امروز چه ابزاری بیش از سایر وسایل تربیتی در رفتار فرزندان ما موثر است؟آنچه در می یابیم این است که با وجود گذر زمان قصه و قصه گویی همچنان می تواند فرزندان مان را در همه جوانب زندگی راهنمایی کند و با گسترش ذهن و تخیل آنان، تجربه های بسیاری را برایشان فراهم آورد. این نوشتار با هدف تاکید بر ضرورت احیای نقش قصه و قصه گویی در آموزش به روش توصیفی و تبیینی تنظیم گردیده است. در تمام نظام های تعلیم و تربیت، میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شاخص موفقیت در فعالیت های علمی و آموزشگاهی است. یکی از عوامل مهم در تعیین موفقیت تحصیلی هوش شناختی است که به وسیله هوش مورد سنجش قرار می گیرد. اگرچه نمره آزمون هوش می تواند ملاک نسبتا خوبی برای تعیین موفقیت افراد باشد اما باید توجه داشت که این گونه آزمون ها قادر به اندازه گیری همه جنبه های هوش نیستند. محیط اجتماعی مدرسه نمونه کوچکی از نظام اجتماعی جامعه تلقی می گردد. روابطی که دانش آموزان با معلمان و همسالان خود در مدارس برقرار می کنند، نقش اساسی در اکتساب نگرش ها، باورها و ارزش های بنیادین اجتماعی دارد و درک دانش آموزان را از جامعه و محیطی که در آن قرار دارند، تحت تاثیر قرار می دهد. مدرسه یکی از مهمترین بافت های یادگیری مهارت های هیجانی است. آموزش هیجانی می تواند از طریق گستره ای از تلاش ها مانند آموزش کلاسی، فعالیت های فوق برنامه، جو و شرایط حمایتی مدرسه، و درگیر کردن دانش آموزان، معلمان و والدین در فعالیت های اجتماعی صورت گیرد. در صورتی که فرآیند اجتماعی شدن و رشد مهارت های هیجانی در محیط اولیه خانواده مطلوب نباشد، این امکان وجود دارد تا مدارس از طریق آموزش های ترمیمی به جبران این کاستی ها بپردازند. براین اساس بسیاری از مربیان و روانشناسان نسبت به توجه و توسعه آموزش مهارت های اجتماعی و هیجانی در مدارس تاکید کرده اند

هوش هیجانی ، خلاقیت ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان,قصه گویی.