صدیقه میمندی پاریزی - کارشناس ارشد شهرسازی-برنامه ریزی شهری و منطقه ای ، عضو هیات علمی دانشگ

فضاهای عمومی شهری در برنامه های توسعه شهری جایگاه با اهمیتی دارند . ایجاد فضاهای عمومی مناسب ،پاسخ گوی نیاز به برقراری روابط اجتماعی است . فضاهایی که از نظر روانی – عاطفی فعال بوده و امکان گذران اوقات فراغت وارتباطات چهره به چهره انسانی در درون اجتماع شهری را فراهم می آورد . فضاهای شهری مفهومی فراتر از پیکره قابل مشاهده کالبدی داشته و معیارهایی همچون مباحث زیبایی شناختی یا ارزش های پیچیده اقتصادی و اجتماعی را نیزدر بر می گیرد . پارک ها و فضاهای سبز نیز یکی از فضاهای عمومی شهری محسوب می شود . امروزه پارک های شهری به عنوان بخشی از فضاهای عمومی و عناصر جدایی ناپذیر مجتمع های زیستی و به خصوص شهرهای بزرگ محسوب می شود که می تواند بستر مناسبی به منظور رفاه و امور تفریحی ، گذران اوقات فراغت و برقراری روابط اجتماعیشهروندان فراهم آورند و در این راستا قشرهای مختلف جامعه را به یکدیگر نزدیک سازد . مطالعات نشان می دهد ایجاد چنین فضاهایی در شهر علاوه بر ایجاد زمینه برای گذران اوقات فراغت شهروندان و ایجاد کنش فعال اجتماعی ، از گوشه گیر شدن گروه های خاص جامعه از جمله معلولین در استفاده از فضاهای عمومی کاسته و زمینه را برای پرکردن اوقات فراغت و نیز تعامل اجتماعی این گروه از جامعه و باز تولید فرهنگ اجتماعی شهر ایجاد می کند . در این مقاله با تأکید برضرورت حضور موثر معلولین در فضاهای شهری به طور عام و در پارک ها به طور خاص ، تلاش بر آناست که تأثیر این گونه فضاها) پارک ها و فضاهای سبز( را در گذران اوقات فراغت معلولین و بهبود تعاملات اجتماعی این قشر از جامعه مورد بررسی قرار دهد

فضاهای عمومی شهری، اوقات فراغت ، پارک ، معلولین ، تعاملات اجتماعی