محمدرضا بهادری - کارشناس ارشد شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، گروه شهرسازی،
احمد استقلال - دانشجوی دکترای شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهرا

بافت تاریخی شهرهابخشی ازسرمایه های کشورهستند، که نه تنها به لحاظ زیباشناختی، تداوم خاطرات جمعی و هویت بخشی به شهرهای ماارزشمند هستند، بلکه محل زندگی بخش قابل توجهی ازجمعیت شهرهامحسوب میشوند. امروزهباگسترش روز افزون صنعت توریسم در جهان و اقتصاد مبتنی برآن، احیای بافتهای تاریخی،بعنوان قلب تپنده شهرها، ازاهمیت بالایی برخورداراست.مسیرهای پیاده گردشگری، علاوه براینکه میتوانند به عنوان راهکاری مناسب درجهتمعرفی ارزشهای موجوددر بافت تاریخی شهرهاموثر باشند،سبب تزریق حیات به این بافتهاخواهندشد.شهرستان شوشتر بادارا بودن جاذبه های فراوان گردشگری ازجمله سازه های جهانی آبی تاریخی، بافت تاریخی ارزشمند، اماکن مذهبیوزیارتی فراوان، طبیعت زیباوبی بدیل و...همواره موردتوجه گردشگران، باسلایق و نیازمندی های گوناگون است.بررسیها نشان می دهد درحال حاضربافت تاریخی شوشتر برای استفاده گردشگران آماده نیست.آنچه در این بافت به فراموشی سپرده شده است رفت وآمد انسان پیاده)از جمله گردشگران پیاده( است دراین پژوهش باتوجه مطالعات صورت گرفتهبرروی بافت تاریخی شوشتربعنوان نمونه موردی پژوهش،عواملی چون: عرض معبر،وجود بناهای باارزش تاریخی،بکر ودست نخورده بودن بافت،وجود مسیرجایگزین جهت تردد خودروهای عبوری ووجود اصول حاکم بر بناها وبافت تاریخی شهری،بعنوان عوامل کلیدی درمکان یابی مسیرپیاده گردشگری معرفی گردیده اند.بی شک توجه به عوامل کلیدی فوق میتواند بعنوان نمونه ای قابل تسری به بافت های تاریخی سایر شهرهامورد توجه قرارگیرد

باززنده سازی، بافت های تاریخی،تعاملات اجتماعی، مسیر پیاده گردشگری، شوشتر