شیما امینی - کارشناس ارشد معماری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت حیدریه،

شناخت معماری بومی میتواند به منزله شناخت جامعه باشد؛ جامعهای که همچنان از آغاز شکلگیری برای بقا باطبیعت در تنازع است. رشد شکاف بین گذشته و حال و فرسایش و انهدام فرهنگ بومی، و همین طرز معماری بومی وصنایع مربوط به آن لزوم توجه بیشتری به شناسنامه و تاریخ علوم و فنون و کالبد معماری بومی را ایجاب میکند. مقاله حاضر ابتدا به شناخت معماری بومی و تمایز آن از معماری سنتی پرداخته و ضمن معرفی معماران مطرح در اینزمینه، به مشخصههایی دست مییابد که میتواند به عنوان نقطه آغازی جهت احیای ارزشهای فراموش شده معماری بومی به عنوان سرفصل رهاییبخش در آزادی جسم و جان از نظامهای خفقانآور و نابودکننده هویت فرهنگی اینسرزمین قلمداد شود. شکلگیری فرایند معماری در برخی از کشورهای پیشرفته در سالهای اخیر، از مسیر اولیه خودکه هیچ توجهی به فرهنگ و معیارهای معماری منطقه نداشت، خارج شده و پی برده که بایستی به الگوهای محلی و منطقهای محل اثر توجه شود تا بتوان به یک معماری مدرن، با هویت هر منطقه که لازمه آن است، دست یافت

فرهنگ، هویت، معماری بومی، منطقه، الگوهای محلی و منطقه ای