استفاده از الگوی باغشهر صفوی برای توسعه شهری منطقه غرب کشور

توسعه سریع تکنولوژی و صنعت، سبب رشد سریع شهرها و توسعه حومه سازی و تخریب فضاهای سبز داخل شهرها گردید.در گذشته، ساختمان ها خود دارای هویت مکانی بوده و در ارتباط با کوچه و خیابان و بازار این هویت را تکمیل می نمود وشبکه های ارتباطی شهری، مناظری گوناگون و بدیع داشت و از فضاهای آن به شکل های مختلفی استفاده می گردید. این فضاهای ارتباطی به گونه های مختلف طبیعت را در کنار خود همراه داشت، با ظهور عصر جدید، بناها و ساختمان ها ظهوریگستاخانه پیدا کرد و با ایجاد محیطی بی روح، روح انسانی را خسته و آزرده می نمود. در شهرها و فرهنگ های گذشتهگونه های مختلفی از ظهور طبیعت مشاهده می گردید که یکی از نمونه های ارزشمند آن را می توان در شهر های گذشته ایرانی- اسلامی مشاهده کرد. باغ ایرانی نمونه ای درخشان از پیوند طبیعت و معماری است؛ و باغشهر یکی دیگر از مظاهرشهر ایرانی- اسلامی است که در دوره های مختلف تاریخ ایران به شکل های گوناگون ظهور یافت. در عصر صفویه، توسعهشهر های پایتخت و مهم همچون اصفهان با الگویی از باغشهر ساخته می شد که بررسی آن برای توسعه شهرهای امروزی بسیار راهگشاست. این پژوهش بر آن است تا با روش توصیفی – تحلیلی، به تاثیر عناصر طبیعی در شهرسازی ایرانی –اسلامی بپردازد و با توجه به اینکه، منطقه غرب کشور، دارای پتانسیل هایی اقلیمی و جغرافیایی همسان و مناسب برای پیاده سازی الگوی باغشهر صفوی است، برای توسعه شهری منطقه، این، الگو را توصیه می نماید. براساس یافته های اینتحقیق برخی از مهمترین ویژگیهای باغشهر صفوی را می توان در موارد زیر معرفی کرد : ایجاد باغ راههای گسترده شهری،تقسیم معابر طبیعی آب به نام مادی در سطح شهر به منظور امکان شکل گیری باغات در همه شهر، حمایت و تشویق کاشت درخت و باغسازی درون همه خانه های مسکونی، توجه به پوشش گیاهی بومی منطقه و توسعه پایدار درختان، مکان یابی و جهت گیری درست شهری براساس جغرافیای منطقه.

Keywords:

باغشهر , دوره صفوی , توسعه شهری , اصفهان , منطقه غرب کشور