محمدجواد وظیفه شناس - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
کیمیا فانی - کارشناس زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سلمان فارسی کازرون

در داستان نویسی به شکل امروزی، هر داستان دارای چهارچوب خاصی است و نویسنده باید عناصری چون درونمایه، پیرنگ،زاویه دید، صحنه، شخصیت پردازی، فضاسازی و... را مورد توجه قرار دهد. نظریه پردازان، شخصیت های داستانی را افرادی ساختهشده می دانند که در داستان، کنش و نقش دارند. مکان و زمان نیز از مهم ترین عناصر فضاسازی به شمار می روند و تاثیر بسیاریدر ایجاد ارتباط میان مخاطب و اثر دارند. هدف این پژوهش، بررسی شیوه های شخصیت پردازی و چگونگی کاربرد عناصر زمان ومکان در داستان شاهزاده خانم سبز چشم اثر جمال میرصادقی است. یافته های پژوهش نشان میدهد میرصادقی در این اثر،اغلب به روش مستقیم شخصیت ها را پردازش کرده است و در میان شیوه های غیرمستقیم شخصیت پردازی، محیط، وضع ظاهریو گفت وگو بیشترین بسامد را دارند و روش های کنش و نام، کاربرد چندانی در این اثر ندارند. همچنین در بحث زمان و مکان،نتایج پژوهش نشان می دهد میرصادقی همواره از این دو عنصر به عنوان ابزاری برای انتقال احساس غم، ترس و وهم انگیزی بهمخاطب سود جسته است.

شاهزاده خانم سبز چشم، جمال میرصادقی، شخصیت پردازی، مکان، زمان.